Հարյուր տարեկան ագռավը մի օր
ծաղրում է մեղվին հարյուր օրական․
– Կյանքիդ պես կարճ կյանք ու՞մ է հարկավոր։
Իրավ եմ ասում՝
մարդ թե անասուն
այդքան կարճ կյանքով չարժե աշխարհ գան․․․
մեղվի փոխարեն սոխակը նրան
ին վարդի թփից տվեց պատասխան․
– Տեստնու՞մ ես՝ մեղուն իր գործն է անում
և պատասխանել քեզ չի կամենում։
Ա’յ դու կռավար ու չարալեզու,
լեշ կուլ տալուց զատ ի՞նչ ես արել դու։
Չափանիշ հո չէ՞ ապրած տարիքը,
այլ կյանքին տված մարդու բարիքը։